Analiza zagrożeń w oprogramowaniu to kluczowy proces w cyklu życia rozwoju oprogramowania, mający na celu identyfikację, ocenę i minimalizację potencjalnych luk w zabezpieczeniach, które mogłyby zostać wykorzystane przez osoby atakujące. Proces ten wymaga systematycznego podejścia do analizy architektury oprogramowania, kodu źródłowego i środowiska wykonawczego w celu zidentyfikowania słabych punktów, które mogą prowadzić do nieautoryzowanego dostępu, wycieku danych lub przerwania działania aplikacji.
W ramach analizy zagrożeń w oprogramowaniu stosowane są różnorodne techniki i narzędzia, w tym przeglądy kodu źródłowego, testy penetracyjne, analiza statyczna i dynamiczna oraz modelowanie zagrożeń. Przeglądy kodu źródłowego polegają na manualnej inspekcji kodu w celu wykrycia potencjalnych błędów programistycznych i luk w zabezpieczeniach. Testy penetracyjne symulują ataki hakerskie w celu zidentyfikowania słabych punktów w systemie. Analiza statyczna i dynamiczna wykorzystują automatyczne narzędzia do analizy kodu i zachowania aplikacji w celu wykrycia potencjalnych zagrożeń. Modelowanie zagrożeń polega na tworzeniu modeli systemu i analizie potencjalnych scenariuszy ataków.
Analiza zagrożeń w oprogramowaniu powinna być przeprowadzana na każdym etapie rozwoju oprogramowania, od fazy projektowania po wdrożenie i utrzymanie. Wczesne wykrycie i eliminacja zagrożeń jest znacznie tańsze i skuteczniejsze niż naprawa luk w zabezpieczeniach po wdrożeniu oprogramowania. Regularne przeprowadzanie analizy zagrożeń pozwala na zapewnienie bezpieczeństwa aplikacji, ochronę danych użytkowników i minimalizację ryzyka ataków.
